یادش بخیر| روزگاری گاز را می سوزاندیم تا از دستش خلاص شویم!

روزگاری طولانی بود که گاز طبیعی را سر چاه ها می سوزاندیم تا از دستش خلاص شویم! لوله کشی گاز و رساندن این منبع پاکیزه انرژی به خانه های مردم همیشه آن قدر کار بزرگی بود که کسی طرفش هم نمی رفت.

- گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: در ایران از ابتدای قرن حاضر همیشه سوخت اصلی مردم برای گرم کردن خانه ها و پخت و پز و تأمین روشنایی یا هیزم بود یا نفت.

استفاده از نفت هم رواج بیشتری داشت و هرجا در دسترس بود، از آن استقبال می شد.

این طوری بود که اغلب وسایل زندگی از اجاق خوراک پزی تا چراغ روشنایی و بخاری و سماور ابتدا نفتی اش آمد ایران و با تاریخچه زندگی ایرانی ها پیوند خورد و نوستالژی های جورواجور ساخت.

اما مشکل نفت این بود که بو می داد و دردسر کم نداشت.

گاز چه می شد؟ سر چاه ها یا در پالایشگاه گاز را می سوزاندند و به هوا می فرستادند، چون نمی دانستند با آن چه کنند.

فقط یک بار در دهه 40 شمسی قرار شد گاز را از میدان نفتی گچساران برسانند به مرودشت فارس برای استفاده در نخستین کارخانه تولید کود شیمیایی و برای این کار یک خط لوله 10 اینچی به طول 215 کیلومتر از گچساران تا شیراز کشیدند.

در دهه 40 نیز یک خط لوله سراسری 1100 کیلومتری از پالایشگاه بیدبلند خوزستان برای انتقال گاز به شوروی سابق کشیده شد و امکان گازرسانی به 8 شهر در مسیر خط لوله از جمله شیراز، �